نه من دیگر بروی نکسان هرگز نمی خندم
دگر پیمان عشق جاودانی با شما معروفه های پست و هر جایی نمی بندم
شما کینسان در این پهنای محنت گستر ظلمت
ز قلب آسمان جهل و نادانی
به دریا و به صحرای امید و عشق بی پایان این ملت
تگر ذلت و فقر و پریشانی و موهومات می بارید
شما کاندر چمن زار بدون آب این دنیای توفانی
بفرمان خدایان طلا تخم فساد و یاس می کارید
شما رقاصه های بی سر و بی پا
که با ساز هوس باز و افسونساز این بیگانه
چنین سرمست و بی قید و سرو پا زیور و نعمت
یه روی بام کلبه فقر و بروی لاشه صد پاره زحمت
سحر تا شام می رقصید
قسم بر آتش عصیان ایمانی
که سوزانده است تخم یاس دا در عمق قلب آرزومندم
که من هرگز به روی چون شما معروفه های پست و هر جایی نمی خندم
پای می کوبید و می رقصید
لیکن من به چشم خویشتن می بینم که می لرزید
می بینم که می لرزید و می ترسید
از فریاد ظلمت کوب و بیداد افکن مردم
که در عمق سکوت این شب پر اضطراب و سکت و فانی
خبرها دارد از فردای شور انگیز انسانی
و من هر چند مثل سایر رزمندگان راه آزادی
کنون خاموش در بندم
ولی هرگز به روی شما غارتگران فکر انسانی نمی خندم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: